Εσύ πόσο μακριά είσαι διατεθειμένος να φτάσεις για όσα επιθυμείς και πόσο για όσα έχεις επενδύσεις; Και τι είναι εκείνο που σε ωθεί να συνεχίζεις την προσπάθεια; Εγωισμός; Ανάγκη; Πάθος; Συμφέρον;
Είναι αρκετά δύσκολο να ορίσει κανείς τι είναι σημαντικό για τον ίδιο πόσο μάλλον να καταλήξει σε σαφείς στόχους και εναλλακτικές προς υλοποίηση. Όσο πιο θολό είναι το μέλλον τόσο περισσότερο υποσχόμενο το νιώθουμε και τόσο πιο ήσυχοι κοιμόμαστε. Αλλά αναπόφευκτα έρχονται στιγμές που είναι αναγκαίο ή έστω επιθυμητό να θέσουμε προτεραιότητες σε όσα θέλουμε να γίνουμε και σύμφωνα με αυτά να αδράξουμε ή να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες και απαραίτητες ευκαιρίες. Σίγουρα κάποιες από αυτές δεν μας βγάλουν πουθενά και ασφαλώς κάποιες θα ναυαγήσουν πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρεις!
Παρ' όλα αυτά ο δρόμος για την επιτυχία, όπως κι αν την ορίζει ο καθένας από εμάς, δεν είναι καθόλου ευθεία. Ακριβώς το αντίθετο! Και πράγματα που σε πραγματικό χρόνο μοιάζουν ασύνδετα, άχρηστα και μάταια σε συνολικό επίπεδο διαδραματίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Μας μαθαίνουν αν όσα νομίζουμε ότι είμαστε ή θέλουμε είναι αληθινά. Κυρίως μας διδάσκουν τον τρόπο να πολεμάμε για όσα θέλουμε. Εν τέλει αν δεν αντέξεις όλες τις μάχες που κοστίζει κάτι δεν σου αξίζει ούτε το κάτι. Και μη νομίζεις όλοι για ένα κάτι ζούμε. Ακόμα και όσοι είναι τίποτα το θέλουν το κάτι.
Και για να επανέλθω στο θέμα αυτό κάνει τους μεγάλους ανθρώπους (ηλικιακά) σοφούς. Έχουν την ευκαιρία να βλέπουν τα πράγματα ολοκληρωμένα και έτσι κατανοούν την ματαιότητα της γκρίνιας, τις απαισιοδοξίας και δίνουν βαρύτητα στην γενναιότητα και την προσπάθεια.
Η επιμονή λοιπόν πάει να κάνει παρέα στην υπομονή στο ράφι των αξιών των δυνατών και ευτυχισμένων.
Είπαμε ότι η επιμονή σε φέρνει κοντά στην νίκη. Είναι τελείως διαφορετικός ο τρόπος που ορίζεις την νίκη στην αρχή και στο τέλος μίας κατάστασης. Όταν είσαι νέος ή μεγαλύτερος. Όταν προσπαθείς και όταν έχεις φτάσει πια. Είναι δυνατόν η επιμονή να καλύπτει τόσα αντικρουόμενα είδη νίκης;
Η επιμονή δεν είναι παρά μία νίκη στην ατίθαση ανθρώπινη φύση και η όψη της ικανότητας να ελέγχεις τον εαυτό σου στο έπακρο και άρα να θεωρείσαι πνευματικός άνθρωπος. Κατά την γνώμη μου η επιμονή δεν σε βοηθά να πετύχεις αυτό που θες. Απλώς σε πείθει ότι κυνηγάς το σωστό πράγμα. Αλλιώς θα σε έτρωγαν οι αμφιβολίες και δεν θα μπορούσες να συγκεντρωθείς σε κάποιο στόχο.
Το κακό σε αυτό είναι ότι όσο πιο μεγάλη επιμονή έχεις τόσο μεγαλύτερο κόστος ευκαιρίας έχει ο στόχος που κυνηγάς. Άρα φρόντισε να ναι κάτι που όντως αξίζει και όχι άνθρακας ο θησαυρός γιατί ο χρόνος πάει προς μία μόνο κατεύθυνση (απ' ότι έχω ενημερωθεί!).
Δεδομένου ότι παντού υπάρχει ή καταλήγει να υπάρχει ισορροπία, δεν θεωρώ ότι ο επιμένων νικά! Ο επιμένων παίρνει αυτό που του αξίζει. Είναι θέμα οπτικής αν είναι νίκη ή ήττα αυτό. Αν είσαι ένας βλάκας που επιμένει σκατούλες θα νικήσεις!
Ο επιμένων θυσιάζει. Άρα εκ των πραγμάτων δραστηριοποιείται και κατ' επέκταση έχει δεδομένα πιθανότητες να νικήσει. Μα μάθε να κρίνεις τις νίκες όχι με αυτό που είσαι όταν ξεκινάς τον πόλεμο αλλά με αυτό που θα έχεις καταντήσει όταν τελειώσει. Όλα μετράνε το ίδιο τότε; ... Δε νομίζω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ένα σχολιάκι θα μας έκανε καλύτερους! Και αν δεν σας κάνει κόπο βάλτε και ένα ονοματάκι ή κάποιο ψευδώνυμο! Μου αρέσει να ξέρω σε ποιους απευθύνομαι και δίνει ένα πιο προσωπικό τόνο! :) :) :)